Rozdział 12 - Taniec

- Chcę zostać lekarzem !

- CO!!!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!??!?!?!?!!?!!??!?!!?!?!?!? – krzyknęła na całe miasto pozostała trójka.

- Natsu … - powiedziała cicho Lucy, podchodząc do niego. Nagle wyjęła termometr (PS Nie pytajcie się o takie zjawiska, bo mają one charakter nadprzyrodzony i nawet ja nie wiem, skąd one się biorą) i zaraz włożyła go do ust chłopaka. Przyłożyła rękę do czoła i chwile ją tam przetrzymała. – Chory jesteś czy co? Może to jakaś smocza grypa? Mam nadzieję, że nie jest zaraźliwa … - Kurtis i Musica stali bez ruchu, nie potrafiąc wypowiedzieć ani jednego słowa. 

- A co takiego powiedziałem ? – zapytał się niewinnie Natsu

- CZY TY WIESZ CO POWIEDZIAŁEŚ?! – krzyknęła Lucy – Musimy porozmawiać … - już chciała iść w stronę statku, gdy nagle przytrzymał ją chłopak. – Co się stało ?

- Lucy … - powiedział cicho chłopak – Ja wiem, że to jest dziwne. – Lucy popatrzyła na niego niedowierzającym wzrokiem. – Nawet bardzo, ale… - wyjął z kieszeni zegarek – Kiedy dotknąłem jego, nagle zrozumiałem, jak wiele mogę zrobić, jak wiele chcę zrobić i jakie mam możliwości. Zawsze byłem głupi, nierozgarnięty i jeszcze raz głupi, teraz … nie chcę taki być.

- Czyli chcesz zrobić coś, co jest sprzeczne z twoją naturą? – zapytała go z zaskoczenia Lucy

- Chyba tak … - chłopak kiwnął głową – Ale nie zrozum mnie źle! Nie chcę być jakimś doktorkiem w fartuszku i leczyć dzieci. Chciałbym być … przydatny. Gdyby ktoś miał złamaną rękę, jakiś uraz… zawsze się przyda pokładowy lekarz …

- Czy ty wiesz co mówisz? – niepewnie zapytała dziewczyna

- Nie! – odpowiedział wprost – Ale jeśli się mylę, to musze się sam o tym przekonać… Mam nadzieję, że pomożesz mi. – szeroko się uśmiechnął w jej stronę.

- Jak tak bardzo chcesz to proszę, ale ty wiesz, że będziesz się musiał UCZYĆ! – szczególnie pokreśliła ostatnie słowo. – UCZYĆ! – powtórzyła jeszcze raz.

- Rozumiem to … Ale chcę spróbować! – był uparty. Lucy głęboko westchnęła, podparła się rękoma o biodra. Zaczęła się rozglądać dookoła siebie, nagle przystanęła i spojrzała na swojego męża.

- Dobrze! – zgodziła się. – Zaryzykujemy.

- My ? – zapytał się zaskoczony

- Tak, a myślisz, że sam się będziesz uczyć.  – popatrzyła się na niego  surowym wzrokiem – Teraz to nie będziesz dobrze sypiał z innych powodów, kochanie, więc z dziecka nic nie będzie!

- Okrutna … - szepnął do siebie.

- CO WY KURWA MÓWICIE?! – krzyknęli równocześnie Kurtis i Musica

- Ale macie opóźniony zapłon… - powiedzieli równocześnie Natsu i Lucy.

- Zaraz, zaraz, zaraz … nawet ja bałbym się u ciebie leczyć. Ty byś jeszcze lepiej złamał niż cokolwiek naprawi. Co zaspawasz nogę ? – widać było, że Musica nie jest w stanie wytrzymać. Lucy podeszła do niego, uśmiechnęła się słodko i po chwili uderzyła z całej siły go w głowę, aż wbił się  w ziemię.

- ZAMKNIJ SIĘ!!! – krzyknęła. – A co ty taki odważny, największy kozak na świecie, że „nawet tobie się nic nie stanie”. Jeśli chce niech spróbuje, a co z tego wyjdzie zobaczymy  ! Te wszystkie wydarzenia sprawiły, że ten nieokrzesany, nieokiełznany, wszystko niszczący, głupi, nieodpowiedzialny …

- Ale miała o mnie dobre zdanie… - powiedział cicho Natsu

- … durnowaty,  nigdy nie uczący się dupek, nareszcie zaczął się STARAĆ! – dokończyła zdanie -  Ja też jestem trochę sceptyczna co do tego pomysłu, ale … no trudno ! Kupię ci książki.  I zobaczymy … A ogólnie rzecz biorąc czuję, że zrezygnuje po minucie …

- Pokładasz we mnie wiarę … - znowu powiedział do siebie Natsu.

- A teraz na statek ! Omówimy wszystkie szczegóły, a za … może dwa tygodnie wyruszymy w podróż! – rozkazała Lucy – A gdzie tu może być ktoś od statków powietrznych ?

- Hihi … - usłyszała cichy śmiech, nagle pojawił się przed nią Kurtis trzymający pomiędzy palcami najróżniejsze narzędzia – Chcesz speca … - podniósł głowę, jego oczy błyszczały tak mocno, jak gwiazdy na niebie.- … to masz mnie!!! – dokończył krzycząc na całe miasto – Idę naprawiać statek, idę naprawiać statek lalala – śpiewał wesoło podskakując w kierunku statku.

- Zaraz, zaraz… - mówiła Lucy, odprowadzając go wzrokiem – Przecież ja o tym już wcześniej mówiłam …

- Pamiętaj! – przeszedł obok niej Natsu – Oni oboje mają opóźniony zapłon. – pogłaskał ją po głowie.

- Natomiast ty to masz silnik diesla z elektrycznym zapłonem … - powiedziała złośliwie, po czym chwyciła go pod ramię. – Naprawdę dobrze udajemy … - szepnęła mu do ucha.

- Prawda. – odpowiedział jej.

15 dni później …

- GOTOWE!!!! – rozniósł się ryk na całe miasto. Wszyscy się zebrali wokół zmęczonego mężczyzny, który leżał po środku swojego dzieła. 

- Ale spóźnione! – wiadomo było do kogo należą te słowa złośliwości.

- Lucy, starałem się jak mogłem! – próbował się wytłumaczyć.

- Ok., ok. – machnęła ręką.

- A jak tam wasz kącik miłosny ? – do Natsu podszedł Musica

- Zgaduję, że masz na myśli kajutę moją i Lucy … - Natsu lekko się odsunąć – Na zboczenie nie ma lekarstwa, a tak poza tym to już gotowa. Chcesz zobaczyć?

- Jasne! – odpowiedział wprost – A … I NIE JESTEM ZBOCZEŃCEM.

- Wcale. – powiedzieli równocześnie członkowie załogi.

- I wy przeciwko mnie… - powiedział z nutką rozczarowania w głosie – No dobra pokażcie mi. – Natsu, Musica i Lucy poszli w kierunku kajuty, gdy byli u celu, otworzyły się wrota. – TO JEST KAJUTA? WYGLĄDA JAK APARTAMENT!!!! – krzyknął na widok dwuosobowego łóżka z baldachimem, pięknego, dębowego biurka z dwoma fotelami, ręcznie rzeźbioną szafą na ubrania i drzwi, które prowadziły do toaletowego raju. – Nie mówcie że kibel też przerobiliście?!

- Oczywiście! – odpowiedzieli równocześnie.

- A książki widzę, że już wyrzucone? – zapytał złośliwie.

- Są pod łóżkiem. – wyjaśnił Natsu

- Uczysz się … ? – jego przerażenie było słychać w drżącym głosie

- Tak. – Natsu kiwnął głową.

- Naprawdę? – Musica popatrzył się na Lucy

- Anatomii ciała i funkcjonowanie poszczególnych organów. – wytłumaczyła dziewczyna

- Czyli to są naprawdę święte bronie… Potrafią czynić cuda… - szybko wyszedł, gdyż widział wyrysowaną złość na twarzy Natsu.

- LECIMY!!!! – usłyszeli krzyk. Szybko wyskoczyli na pokład. Wszyscy z niecierpliwością czekali na start, na moment gdy nowa bestia wzbije się w przestworza i stworzy własne królestwo.

- 3 … - zaczęło się odliczanie – 2…1… START – statek wzbił się w powietrze

- To niesamowite! – krzyknął Natsu

- A właśnie, a gdzie twoja choroba lokomocyjna ? – zapytała się dziewczyna

- Została razem z przeszłością ! – odpowiedział jej chłopak. Od tyłu podszedł do nich Musica i chwycił ich za ramiona.

- To teraz przez ten miesiąc muszę wam dać niezły wycisk ! – słychać było, że nie może się doczekać.  – Pierwsza i podstawowa lekcja … TANIEC!!!

- Uuuuuu!!!! Wiii!!! – gwizdali, krzyczeli, będąc zadowoleni z pomysłu kapitana

- A po co ? – zapytał przerażony Natsu.

- Tanie uczy współpracy, dobrej koordynacji ruchowej, pozwala oswoić się w każdej sytuacji i uczy myślenia! – wyjaśnił im srebrnik.

- A na nasz język, to po prostu kiedy trzeba zdobyć pieniążki w mniej legalny sposób, to najlepiej wtopić się w towarzystwo taneczne… - przetłumaczył im Hughes.

- Ale ja nie umiem … - Natsu próbował jakoś uciec, jednak …

- To cię NAUCZĘ! – podszedł do niego Musica

- Dziwnie się cieszy … - szepnął przerażony Natsu

- Możliwe. – powiedziała Lucy.

- A teraz .. – zaczął klaskać w dłonie – Robimy miejsce dla naszej ukochanej małżeńskiej pary!!! – wszyscy się rozsunęli pozostawiając pusty środek. – Natsu, Lucy jakbyście nie wiedzieli, jesteście jedyną parą małżeńską, więc na środek ! – rozkazał. Posłusznie poszli w wyznaczone miejsce. – Hughes czy mogę prosić. – Musica podszedł do niego z wyciągniętą ręką.

- O nie kapitanie, ale ja wolę kobiety. – lekko się odsuną.

- Wiem, ale potrzebuję im zademonstrować taniec, a jakbyś jeszcze nie zauważył, nie MAMY TU WIĘCEJ KOBIET! – krzyknął na cały statek – Dlatego ty masz udawać kobietę !

- Ale kobieta z brodą, to niesmaczne … - powiedział, odsuwając się jeszcze bardziej. (PS Nie mogłam się powstrzymać.)

- No trudno… A, więc 1,2,3,1,2,3… - Musica tańczył z … powietrzem, pokazując Natsu i Lucy taniec.

- A ja umiem tańczyć. – zgłosiła się dziewczyna

- TERAZ MÓWISZ?! – krzyknął „nauczyciel”

- Nie pytałeś. – odpowiedziała obojętnie – Jakbyś nie wiedział, to mam w sobie szlachecką krew. – zwróciła się do Natsu – To jak tańczymy? – chłopak kiwnął głową, ujął partnerkę, po czym dał znak by włączyli muzykę.  Na początku Lucy musiała prowadzić męża, jednak nie minęło kilka minut, a Natsu przejął inicjatywę i zaczął dominować w tańcu.

- Widzisz? – powiedział nagle Musica do Kurtisa

- Tak… - odpowiedział mężczyzna

- On się strasznie szybko wszystkiego uczy. – popatrzył się jeszcze raz na tańczącą parę – Może to naprawdę sprawka tego zegarka?

- Nie wiem, ale dobrze mu idzie. – podsumował Kurtis. – A i wiesz mam pytanie. Czy oni przypadkiem już się w sobie nie zakochali ?

- Tak sądzę, ale trudno powiedzieć, kiedy oni się o tym dowiedzą. – wyjaśnił mu kapitan – Na pewno wiele dla siebie znaczą, ale kiedy wyznają sobie miłość ? Coś musi się wydarzyć, ale coś jeszcze poważniejszego niż to co ich spotkało…

- Albo i nie.  –przerwał mu Kurtis. Musica popatrzył się na niego ze zdziwieniem. – Może po prostu potrzebna będzie im chwila …

- Nie wiem, ale jestem świadomy jednego. Musze ich wiele nauczyć. – Musica podjął decyzję – Trochę szermierki, złodziejstwo, ukrywanie się, wykorzystywanie każdego przedmiotu pod ręką, odróżniać śmieci od skarbów…

- Tego to nawet ty nie potrafisz. – szybko się odsunął.

- Zamknij się!!!! – krzyknął Musica zagłuszając kończącą się piosenkę. 

PROSZĘ PRZECZYTAJ!!! 

Drogi czytelniku

Nawet jeśli blog będzie zakończony proszę cię drogi czytelniku SKOMENTUJ, jak chcesz pójdź na inne moje BLOGI, POLUB moją stronę, albo naciśnij OBSERWACJĘ :)